Sharon M. Draper etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
Sharon M. Draper etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster

4 Nisan 2022 Pazartesi

İçimdeki Müzik-Sharon M. Draper//Blogları Canlandırma Projesi Kitap Yorumu^^

 Selamlar^^
Mart ayının Blogları Canlandırma Projesi yazımı ilk defa çok erkenden yazıyorum. Tıp ve tarzı şeyler çok hoşuma gitmiyor. Ne okumayı ne de izlemeyi seviyorum, böyle sanki onları yaşıyormuşum gibi hissediyorum ve beni rahatsız ediyor. O yüzden az da olsa doğuştan rahatsızlığı olan Melody'nin hikayesini okuyup paylaşmak istedim. 
İçimdeki Müzik çocuk ve gençler için olsa da bence herkesin okuması gereken kitaplardan biri. Çoğumuz empatide sıkıntı yaşıyoruz, bu kitap empati kurmamız için birebir. Belki yüzde yüz hissedemeyiz, hatta yarısını bile ama en azından böyle doğsaydık ne olurduyu düşünmeden edemiyor insan.


Şimdiye kadar tek kelime konuşmadım. Neredeyse on bir yaşındayım.
İngiltere'nin saygın edebiyat ödüllerinden Coratta Scott King ödüllü yazar Sharon M. Draper'dan hüzün ve umut dolu soluksuz okunacak bir roman. Gerçek bir yaşam öyküsünden ilham alınarak kaleme alınmış. 11 yaşındaki Melody'nin hastalığının adı Spastik ikili kuadripleji yani beyin felci. Yürüyemiyor, konuşamıyor, tekerlekli sandalyeye mahkum. Hiçbir uzvuna komut veremeyen bu küçük kızın beyni ise mükemmel işliyor. Hikâye Melody'nin öğretmenlerine, arkadaşlarına, komşularına kısaca dış dünyaya kendini kanıtlama çabasını anlatıyor. İncelikli, naif, akıcı, komik ve ilham verici bir eser. Sesini asla unutamayacağınız bu cesur kızla tanışmaya hazır mısınız?


Melody doğuştan felçli ama sadece vücudu, beyni o kadar hızlı ve çok çalışıyor ki daha bebeklikten izlediği, duyduğu ne varsa beyninde tutuyor ama konuşamıyor ve söyleyemiyor. İlk başlarda doktorlar ve öğretmenler anlamasa da annesinin baskılarıyla Melody'nin aslında çok zeki olduğu ortaya çıkıyor. Melody'nin anne ve babası çalıştığı için yan komşuları Bayan V. ile sürekli yalnız kalır ve ailesinin yapmadığı bütün desteği Bayan V'den görür. Çünkü Bayan V Melody'yi engelli bir çocuk değil de zeki bir çocuk olarak görmektedir. Onun için elinden geleni yapan Bayan V'yi Melody çok sever, onunla büyür, ondan çok şey öğrenir.

Kitabımızın ana karakteri zaten Melody ve onun ağzından okuyoruz kitabı. Okulda, evde, komşusuyla, yeni aldıkları balıkla, evcil köpekleriyle ne yaşıyorsa anlatıyor Melody. Annesinden ve babasından gördüğü destek, Bayan V'nin yaklaşımları çok güzeldir ama okula gidip kendi yaşıtlarını gördükçe sıkıntılar yaşamaya başlar. Değişen öğretmenler yüzünden daha çok üzülüyor Melody ama her zaman kötü şeylerde olmuyor. Bunları yazmak çok isterim ama o kadar kritik yerler ki bence okuyup öyle öğrenin derim. :)

Kitabı okurken birebir hayattan sıkıntıları görüyoruz, insanların boş ve bencil bakışlarını. Kırıcı sözler, eylemler. Buradan çok muhteşem bir hikaye beklemeyin, yazarın gerçek hayatta ne yaşanmışsa anlatmış ki bence birazda yumuşatarak yazmış, bundan daha kötü şeyler olduğunu eminin. Neyse, biz Melody'ye dönelim. Kötü şeyler her zaman kötü.
Melody'nin pes etmemesi, durumuna rağmen hiçbir şeyden vazgeçmemesi ve başarıları çok güzeldi. Okurken bazı yerler vardı ki hop oturup hop kalktım. Çoğu şeyler için aferin kızım Melody, haklarından iyi geldin dedim.


Yazacak çok fazla şey var. Bu klişe gelecek ama yazamıyoruz işte. Zaten kısacık, benden hızlı okuyorsanız bir günde bitirebileceğiniz bir kitap. Kitabı kapatırken vay be dedim. Son on sayfa çok iyiydi.
Ağladın mı diye sorarsan, ehh biraz duygusala bağlamış olabilirim ama sakın haa böyle ağlak diye okumam demeyin, bence elinize fırsat geçtiği an okuyun, okutun.
Empati yönümüzü güçlendirecek, kendimizi sorgulayacağımız güzel kitaplardan. Sizlerde okuyun ama en çok gençlerimize okutun derim. Şu an yeğenime verdim, inşallah anlayarak ve severek okur(Çoktan okudu getirdi ama konuşamadık).
Kitaba puan vermeyi düşünmüyorum, verilmez çünkü...



Alıntılar^^


"Melody seçme şansın olsaydı konuşabilmeyi mi isterdin yoksa yürüyebilmeyi mi?"
Konuşmak. Tahtamda işaret ettim. Kelimenin üzerine tekrar tekrar vurdum. Konuşmak. Konuşmak. Konuşmak.


*****


Babamın ilk kelimelerimi kaydedecek olmasına inanamıyordum. Tıpkı Penny'nin ilk kelimelerini kaydeder gibi, aslında pek de öyle değildi.



Blogları Canlandırma Projesi'deki yazılarımız okumak isterseniz Tık Tık!

Nisan ayı temamız 1900'de Geçen Eserler, Nostalji ya da Siyah Beyaz Filmler.
Katılımlar her ay vardır, bekleriz^^
Başka yorumlarımda görüşmek dileğiyle^^




Buralarda da varım^^