Selam^^
2019'un son kitabı olur kendisi. Instagram'da Tozlu Sayfalar tur grubundan hediye gelmişti, teşekkür ederim^^ Yazarın Kendi Düşen Ağlamaz kitabını okumuş konusu olmasa da kalemini beğenmiştim. Yazarın bir kaç kitabını edindim yakından okurum onları, baya kitabı var al al bitmez. Kitabın konusu tam Türk dizi klişesi gibi, hatta öyle de. Ben konuyu okuyunca kafamdaki olaylar bambaşkaydı ama okurken tam ters oldu. Doğrusu okuyunca keşke benim düşündüklerim olsaydı, klişe zaten benimkiyle daha da klişe olabilirdi dedim. :D
Ailesiyle çıktıkları bir yolculukta trafik kazası nedeniyle tüm ailesini yitiren küçük bir çocuk: Devrim.
Hayat onları yıllar sonra aynı evde buluşturuyor. Nisan kendine kurduğu yeni hayatta terk edilmişliğini unutmaya çalışırken Devrim geçmişin bıraktığı vicdan azabının izlerini silmeye uğraşıyor. Küçükken başlayan atışmaları, kavgaları, zamanla derin bir bağa evriliyor. Çok farklı ülkelerde yaşamaya başlasalar da aralarındaki kilometrelere aldırmaksızın birbirlerinde buluyorlar mutluluğu. Ta ki…
Konuyu okuduğunuz an klişe olduğunu anlıyorsunuz ama bundan önce yazdığım bir kitap için dediğimi burada da tekrarlamak istiyorum, klişe olsa bile yazardan yazara fark var, o güzel yazarken bu klasik yazıp bitirebilir. Yazarın yapacağı tek şey klişe olsa bile okuru şaşırtmalı ve kitabı sevdirmeli. Kitap aşırı klişeydi ama sevdim, işte fark bu. Biraz karakterlerden bahsedip yoruma öyle devam edelim.
Nisan daha 15 günlükken yetimhaneye bırakılan zeki mi zeki, güzel bir kızdır. Her şeye farklı bakan Nisan'ı yetimhaneye sık sık gelip, çocuklarla ilgilenen Asuman hanım alıp evine götürür. Gittiği evde hem soğuk hem de sıcak karşılanan Nisan en çok Devran'ın davranışlarından rahatsız olur. Evin diğer çocuklarıyla pek konuşmayan Nisan her geceyi kitaplarla dolu olan evin kütüphanesinde geçirir. Burada geceler boyunca kitap okuyan Nisan'a yarenlik yapan tek kişi Devran'dır.
Yıllar geçtikten sonra her şey düzene oturup, ev ahalisiyle daha iyi anlaşan Nisan Devran'a daha farklı bakacaktır.
Devran küçük yaşta anne, baba ve ikiz kardeşini kaybetmenin acısını yaşar ve suçu kendinde bulur. Dayısının yardımı ile kendine çeki düzen vermeye çalışan Devran'ı en çok etkileyen kişi Nisan'dır ama ona da zarar gelir düşüncesiyle uzak kalmaya çalışacaktır.
Karakterlerimiz böyle. Diğer karakterlere bakmaya gerek yok, konu genelde bu iki karakterimizin etrafında gelişiyor. Sadece Asuman hanımı ve eşini çok sevdiğimi söylemek isterim. Çok iyilerdi.
İki karakteri de sevdim. Nisan'ın fazla uzatmadan kesin kararlar alması sevdiğim özelliği oldu, diğer karakterler on sayfa düşünüp öyle karar veriyor da. :P Ama Devran'a sinir olduğumu söylemek isterim. Yaşadığı olayı kim yaşasa aynı tepkiyi verir ona bir şey demiyorum ama o sonda yaptıkları neydi öyle? Yani karşımda olsa kendine gelmesi için güzelce bir sirkelerdim. Burada yazarın fazla uzattığını, konunun gidişatı için fazla zorlama olduğu söylemek zorundayım. Haa o olmasaydı da başka bir şey olurdu, gerçi daha ilk sayfadan neler olacağını az çok anlıyor ve tahmin ediyoruz ama o olaya tepki vermesi gereken kişi kabullenip unutuyor ama Devran kafayı yiyor. Bura haricinde gerçekten iki karakteri de sevdim. Acıdan yeşeren iki karakter, sevdim ben.
Kitap yeni yayın hayatına başlayan Pika Kitap'ın yenilerinden. Kapak tasarımını, yazı puntosunu çok sevdim. Sayfalar ince olsa da kaliteli olduğu belli. Yayınevi takip edilesi bu konuda, bakalım ilerde hangi yazarları bünyesine alacak, umarım sevdiğim yazarlar olur. :)
Kitaba gelecek olursak yorumun çoğu yeniden dediğim gibi klişe ama güzel. Kısa olması, hemen okunup bitmesi artı puandı. İçerik olarak bazı yerler beni rahatsız etse de yine de okunulabilir.
Yazarın diğer kitaplarını okumaya devam edeceğim, şu an okuduğum kitaplar arasından birinci sırada bu var, ikinci ise Kendi Düşen ağlamaz. Gerçi yazarın bu zamana kadar iki kitabını okudum ama neyse. :P
Tavsiye kısmına gelecek olursak, artık özellikle tavsiye etmeyi düşünmüyorum, yorumumu okuyup, güzelmiş okuyabilirim derseniz okuyun, size kalmış bu.
Son olarak bu kitap yazarın yazdığı ilk kitabıymış, editör yardımıyla çok iyi olmuş. Okuyan insan ilk kitap demez şahsen, ellerine sağlık. :)
Kitaba Puanım 5/4^^
Alıntılar^^
"Çocukken yaşadığın şeyler yetişkin olduğunda seni daha çok yaralı."
******
"Geceleri bu şehir olduğundan daha güzel görünüyor."
"Çünkü karanlık görünmesini istemediğin şeylerin üzerini örter, geriye kalan ışıklar içindeki aldatmacadır."
Başka yorumlarda görüşmek üzere^^
Nisan daha 15 günlükken yetimhaneye bırakılan zeki mi zeki, güzel bir kızdır. Her şeye farklı bakan Nisan'ı yetimhaneye sık sık gelip, çocuklarla ilgilenen Asuman hanım alıp evine götürür. Gittiği evde hem soğuk hem de sıcak karşılanan Nisan en çok Devran'ın davranışlarından rahatsız olur. Evin diğer çocuklarıyla pek konuşmayan Nisan her geceyi kitaplarla dolu olan evin kütüphanesinde geçirir. Burada geceler boyunca kitap okuyan Nisan'a yarenlik yapan tek kişi Devran'dır.
Yıllar geçtikten sonra her şey düzene oturup, ev ahalisiyle daha iyi anlaşan Nisan Devran'a daha farklı bakacaktır.
Karakterlerimiz böyle. Diğer karakterlere bakmaya gerek yok, konu genelde bu iki karakterimizin etrafında gelişiyor. Sadece Asuman hanımı ve eşini çok sevdiğimi söylemek isterim. Çok iyilerdi.
İki karakteri de sevdim. Nisan'ın fazla uzatmadan kesin kararlar alması sevdiğim özelliği oldu, diğer karakterler on sayfa düşünüp öyle karar veriyor da. :P Ama Devran'a sinir olduğumu söylemek isterim. Yaşadığı olayı kim yaşasa aynı tepkiyi verir ona bir şey demiyorum ama o sonda yaptıkları neydi öyle? Yani karşımda olsa kendine gelmesi için güzelce bir sirkelerdim. Burada yazarın fazla uzattığını, konunun gidişatı için fazla zorlama olduğu söylemek zorundayım. Haa o olmasaydı da başka bir şey olurdu, gerçi daha ilk sayfadan neler olacağını az çok anlıyor ve tahmin ediyoruz ama o olaya tepki vermesi gereken kişi kabullenip unutuyor ama Devran kafayı yiyor. Bura haricinde gerçekten iki karakteri de sevdim. Acıdan yeşeren iki karakter, sevdim ben.
Kitap yeni yayın hayatına başlayan Pika Kitap'ın yenilerinden. Kapak tasarımını, yazı puntosunu çok sevdim. Sayfalar ince olsa da kaliteli olduğu belli. Yayınevi takip edilesi bu konuda, bakalım ilerde hangi yazarları bünyesine alacak, umarım sevdiğim yazarlar olur. :)
Kitaba gelecek olursak yorumun çoğu yeniden dediğim gibi klişe ama güzel. Kısa olması, hemen okunup bitmesi artı puandı. İçerik olarak bazı yerler beni rahatsız etse de yine de okunulabilir.
Yazarın diğer kitaplarını okumaya devam edeceğim, şu an okuduğum kitaplar arasından birinci sırada bu var, ikinci ise Kendi Düşen ağlamaz. Gerçi yazarın bu zamana kadar iki kitabını okudum ama neyse. :P
Tavsiye kısmına gelecek olursak, artık özellikle tavsiye etmeyi düşünmüyorum, yorumumu okuyup, güzelmiş okuyabilirim derseniz okuyun, size kalmış bu.
Son olarak bu kitap yazarın yazdığı ilk kitabıymış, editör yardımıyla çok iyi olmuş. Okuyan insan ilk kitap demez şahsen, ellerine sağlık. :)
Kitaba Puanım 5/4^^
Alıntılar^^
"Çocukken yaşadığın şeyler yetişkin olduğunda seni daha çok yaralı."
******
"Geceleri bu şehir olduğundan daha güzel görünüyor."
"Çünkü karanlık görünmesini istemediğin şeylerin üzerini örter, geriye kalan ışıklar içindeki aldatmacadır."
Başka yorumlarda görüşmek üzere^^
Buralarda da varım^^
